Zo, eindelijk ben ik in Myanmar, in Kalaw. Maar daar is een hoop aan vooraf gegaan.

Om te beginnen het tandarts project in Cambodja. Voor de mensen die het niet weten: ik ga terug naar Cambodja om samen met Els de kinderen mee te nemen naar tandarts, met de nodige behandelingen en eventueel als er behoefte naar is dit ieder jaar aanbieden. Dit jaar heb ik een paar kleine acties gehouden, zoals schminken op een feestje van mijn nichtje Charlotte, een lege flessen actie en ik heb heel wat verlofuurtjes van mijn collega's gedoneerd gekregen. Doordat mijn ticket net zo duur was voor 2 weken als voor 4 weken, heb ik er 2 weken vakantie aan vastgeplakt. Na lang nadenken is mijn keus op Myanmar gevallen. Ja het was geen makkelijke keus, maar na goed na denken en veel te hebben gelezen voelde het goed om te gaan. Met 8 kilo aan kleren en een tas vol tandpasta, tandenborstels en kinderkleren kwam ik toch aan de 20 kilo. Maar de bedoeling waseigenlijk om veel achter te laten om zo een hoop souveniers mee terugte kunnennemen.

Zo ging ik dus maandag 30 maart het vliegtuig in. Wel met pijn in mijn hart, want ik liet Michiel weer een maand achter. En Els komt 26 april aan en ik ga al weer weg op de 29ste. Ik ga er in mijn eentje er een leuke tijd van maken. De vlucht naar Bangkok was vooral koud, maar eenmaal in Bangkok was het bloedheet. Uiteindelijk een leuk hotel gevonden met een zwembad. En daar lag ik dan eindelijk, ingesmeerd en al, en wat gebeurd er? juist, het begon te regenen en dat is de hele middag niet meer gestopt. Ook in Bangkok stonden de straten blank. Ik had een deja vu met Vietnam, maar nu zat ik veilig hoog en droog en liep ik niet door de straten. Mijn vlucht na Yangoon zou de volgende dag om 7 uur vertrekken, dus 4 uur 's ochtendsal op pad. Dan verdien je wel een massage toch? en die was heerlijk.

Eenmaal in Yangoon aangekomen wilde ik meteen door naar Kalaw, daar kan je goede trekkingen doen, met home stay. Nadat ik een bus had geboekt, wel een middenstoel omdat de bus vol zat, zou ik 16 uur later aan komen. Doordat ik geen tijd had om geld te wisselen op de zwarte markt heb ik het uiteidelijk bij een guesthouse gedaan. Lachen joh, de Kyat is namelijk niet veel waard, dus voor een paar dollar heb je een berg geld!!!

en aangezien je in dit land nergens kan pinnen of aan geld kan komen is dit de enige optie. Met een stapel geld de bus in.Eenmaal aangekomen bij de bus leek de bus totaal niet op het plaatje, zelfs de kleur hadden ze niet goed! En al helemaal de airco niet. Dus dat was zweten. Gelukkig kreeg ik wel een goede stoel. Denk ook niet dat ik het had vol gehouden 26 uur op een houten stoel te zitten. De weg was erg hobbelig, maar ze werken aan de weg, dus over eentijd ben je er zo. De weg was ook afgesloten, zelfs de buschauffeur moest de weg vragen. Ja, dan ga je je wel zorgen maken of het wel goed komt. Er was 1 weg voor ons en het tegoedkomende verkeer en heel heel veel haarspeld bochten. Met kuilen vanhier tot tokyo. Maar na 12 uur rijden werd ik van de bus gezet. In het pikke donker, en 4 uur eerder dan normaal. Ik was perplex! Normaal is 16 uur in Azie toch wel 20 uur!

De man met wie ik mee ging voor een guesthouse vertelde dat er een nieuwe weg was. Hihihi, als dit een nieuwe weg is? Maar ik kon in ieder geval wel in een lekker bed slapen.Ik heb na een goede nacht rust lekker door Kalaw gewandeld.Ik word wel raar aan gekeken, maar er wordt vrolijk terug gezwaaid. Zelfs zonder mijn kaartlezer Michiel heb ik alles kunnen vinden, wel met een omweg weliswaar, maar ik ben er gekomen. Heel bijzonder was dat ik thee heb gedronken met een monnik.

En ik kreeg eten van hem, terwijl ze zelf niet mogen eten na 12 uur? Heb dus niet heel veel durven eten.En dan op zoek naar internet. Nu was ik al gewaarschuwd, maar het is echt niet te vinden. Of het isheel langzaam en hotmail van de staat kan niet worden geopend. Laat ik nu die net hebben. Ik kan wel via de outlook van iemand anders naar mijn outlook sturen. Gelukkig wist ik die uit mijn hoofd, dit verhaal stuur ik dan ook naar Michiel met de hoop dat hij het op de site kan zetten. (noot redactie: bizar om opeens mail te ontvangen over je vriendin van ene Harry Singh)

Morgen ga ik op trekking voor 3 dagen, dus3 dagen de rimboe in. Ik ben benieuwd maar heb er veel zin in.

Ta ta,(doei) Iris