Ik struikel over mijn woorden als ik wil beginnen met schrijven. We hebben namelijk zoveel mee gemaakt!........................................................................................................................ We hebben over een heel oud stukje muur gelopen (lees modder), we hebben het terracotta leger gezien, we hebben panda's gezien en die zijn zooooo leuk, daar wil je gewoon mee knuffelen. We hebben heel veel mooie tempels gezien, met monniken gegeten, pinda thee gedronken bij grot bewoners. Voor de chinese massages moet je zo lenig zijn dat wij daar niet voor bestemd zijn en de volgende dag veel blauwe plekken hadden. Dat we nog niet op slippers hebben kunnen lopen omdat het zooooooo koud is en anders was het wel te vies om op slippers te lopen. Dat de chinezen hun dag beginnen met een dansje in het park, wij hebben dat ook gedaan en geloof me, daar wordt je heel vrolijk van!

Onze eerste kennismaking met China waren de heerlijke eet stalletjes op straat en de wc's....... Ja, onze plas avonturen gaan in China een groot vervolg krijgen. Onze plas stinkt niet meer naar yak, maar naar groene thee en de pepers schieten onze reet uit!

Ik heb veel wc's gezien maar China spant echt wel de kroon:

Ze hebben hier openbare toiletten, wat heel fijn is hoor, maar............het zijn 5 plas gleuven naast elkaar, zonder muurtje of zo. En kijk, dat ik niet altijd in het gaatje kan plassen is omdat ik het niet gewend ben, maar dat de chinezen dat niet kunnen!

Jeeeeee, die poepen gewoon naast de gleuf en laten dit liggen, en weet je wat ze ook laten liggen......maandverband, waar ik dan weer over heen moet plassen.........

Of een wc van 1 lange gleuf die af en toe doorspoelt, en als je dan aan het begin zit zie je alles voorbij komen wat de ander heeft geproduceerd.......

En een plasje naast de bus als iedereen kijkt is ook gelukt, maar wat dacht ik: 'handig hoor een piemel hahahaha'.

Als jullie dachten dat ik leuk zou zijn in dit land met mijn blonde haren en blauwe ogen heb je het goed mis................ Ik doe het niet zo goed in dit land (of komt het door mijn ontzettende uitgroei?).

Maar die Michiel! Michiel is een echte Richard Gere! (hij is tenslotte grijs) iedereen kijkt naar hem, kijken? Zeg maar ongegeneerd staren....... Ze zijn obsest door zijn lengte. Iedereen komt naast hem staan en wijst dat hij zo groot is, ze willen 1 voor 1 met hem op de foto en ze zijn gebiologeerd door zijn grote handen...... je weet wat ze daar over zeggen) Michiels zijn handen zijn in iedere chinese telefoon. Zelfs de nonnen lopen giechelend voorbij!

Ooit heeft iemand gezegd dat ik in het vorig leven een Nomaad ben geweest....... Nou ik weet het heeeeeel zeker van niet. Deze mensen hebben werkelijk niets......een bedje van stro met gelukkig heeeeel veel dekens voor ons, een kacheltje en een kudde yaks. We zaten zelfs op de grond (lees modder).

Nadat we ons zelf hadden belooft om niet meer in de kou te gaan kamperen hebben we een homestay gehad bij een Tibetaanse nomaden familie. Weer in de sneeuw......maar wat was dit een geweldige ervaring!

S'ochtends werd ik wakker gemaakt om de yaks te melken, ik kreeg een Tibetaanse stink jas aan voor de kou en om er voor te zorgen dat de yaks niet van mij zouden schrikken omdat ik volgens de nomaden 'stink' (lees gedoucht).

Ik heb tussen de Yaks door het poep op staan ruimen......wat echt niet makkelijk was hoor. Ik kreeg een mand op mijn rug en een riek om het poep te scheppen en in de mand te gooien. Nou ik was een tikkeltje motorisch gestoord. Ik geef de hoogte en de lariam gewoon de schuld maar ik gooide slechts af en toe de poep IN de mand, ik gooide het er vaker naast of in mijn haar.......

Dus inmiddels stonk ik zo naar boerin dat ik zelfs de Yak mocht melken! En deze boere trien kan helaas niet trots zijn op dat ene straaltje Yakmelk die ik eruit kreeg (sorry Ome Niek).

En denk maar niet dat in het nomaden leven de mannen een belangrijke rol spelen. Nee hoor. Alles wordt gedaan door de vrouwen......en je wilt echt geen ruzie met deze vrouwen hoor, want ze zijn sterk en ze hebben grote handen!

Terwijl we op onze permit voor Tibet aan het wachten waren hebben we het stadje Xiahe bezocht. Een Tibetaans stadje waar je geen permit voor nodig hebt omdat het bij China hoort. Dit stadje is tot 2010 dicht geweest voor toeristen omdat het een hele sterke band heeft met Lhasa. Overal was ook politie te vinden.

Maar wat hebben deze mensen een sterk geloof! Wat een zelfdiscipline......om de tempel heen loopt een bedevaart tocht met allemaal gebed carrousels. Wij hebben deze tocht 1 keer gelopen wat best een lange tocht was. Je loopt deze 'Khora' links om, en iedere tempel die je tegen komt loop je ook nog eens linksom rond.

En 1 rondje is natuurlijk niets. Wij hebben mensen 2 uur lang om dezelfde tempel zien lopen (wij waren druk bezig met zonnen). Hoe meer rondjes je loopt hoe meer geluk je opbouwt voor jezelf en je nabestaanden.

Wij hebben het gelopen, maar dan heb je ook nog mensen die zo hun geloof beleven dat ze het liggend doen, voor iedere gebedscarrousel bidden ze liggend. En toen wij om 5:30 uur de deur uit gingen voor het ochtend gebed liepen de pelgrims al met een zaklamp rondjes om de tempel heen.

Echt waar, dat je zo sterk je geloof kan beleven en dat Michiel niet eens bid voor het eten maakt natuurlijk een groot verschil!!!!!

En dat je zo erg je geloof beleeft dat er in dit zelfde stadje een monnik zich een dag later in de fik heeft gestoken en riep: FREE TIBET!

Dat was de reden dat toch onze permit niet door ging naar Tibet, helaas.......

We hadden al een plan b bedacht, we zouden door reizen door het Tibetaanse gebied, wat wel bij China hoort maar waar je geen permit voor nodig hebt. Maar door het voorgeval merkte wij ook verschil op straat, winkels dicht, veel politie op straat en we mochten zelfs een stadje niet in.

In Macu werden we uit de bus gehaald voor verhoor want het was namelijk ‘special time' (verkiezingen, en het voorgeval van de monnik in Xiahe). We moesten in een leger tent wachten aan het begin van de stad tot we naar binnen mochten. De politie werd gebeld, wij werden dubbel gecheckt met onze paspoorten en visa en toen............vroeg Michiel aan Iris: 'Waar heb je je plastic zak met je schoenen?' Shit, die lagen nog in de bus! En je hoeft als chinees geen Engels te spreken, want de paniek in mijn ogen was genoeg om te beseffen dat de zwaailichten van de auto aan gingen om achter de bus aan te rijden voor mijn schoenen!!!

Michiel werd beduusd achtergelaten met 2 koppen thee, alle bagage en een zwikkie chinezen in uniform. Ik ben in de auto met de legermannen gesprongen op zoek naar mijn schoenen. En dat was een hele klus. Want de bus was al weg, niemand wist waar die nu was in de stad.......... Maar de legermannen bleven aardig en bleven elke bus aanhouden tot de schoenen terecht waren.

Na dit avontuur overleeft te hebben zijn we door de lokale politie naar een hotel gebracht, zelfs de tassen werden naar de kamer gedragen. Er werd wel verzocht om de kamer niet te verlaten omdat het niet veilig is in deze ‘speciale tijd'. Daar zaten we dan opgesloten in een hotel kamer met een massagetafel (??), een bad maar zonder water hahaha.

We hebben toch ff boodschappen gedaan en de sneeuw storm die we toen op ons dak kregen heeft ons laten doen wat de lokale bevolking ook doet; een thee huis in rennen en een kaartje leggen......een kroegen tocht dus!

Lachend hebben we deze dag met een biertje afgesloten, wij hopen jullie ook na het lezen van deze avonturen!

DEMOOCHI,

Iris & Michiel