Weekend, mijn wel verdiende weekend zelfs! Want jeetje, een middag les geven is een hele dag taak! Je lessen voorbereiden, testjes maken en hoe maak je het leuk! Inmiddels heb ik mijn draai gevonden om als in de jaren 60 les te geven en veel klassikaal te doen. Na een week weet ik ook dat de uitspraak zo moeilijk is voor de kids, dat het blijven herhalen van de woorden niet helemaal verkeerd is, maar zou het graag anders willen zien. Maar goed, inmiddels ben ik zo goed geworden als juf, dat mijn klas is gegroeid van 32 kids tot 42 kids! Ze komen zelfs met zijn allen na de pauze gewoon weer terug. En ik heb het niet heel de week gedacht maar het is onwijs super om voor een project te werken. Voor dat ik dit kon zeggen zijn er wel een hoop tranen en oorwurmgezichten voorbij gegaan. Ik zag het aan het begin van de week echt niet zitten. Op mijn 2de dag wilde ik ze 10 woorden leren, waardoor de lerares mij terug floot dat het echt teveel was. En ik kreeg hoofdpijn door alles klassikaal te zeggen. Ik heb veel met andere vrijwilligers gepraat hoe die het doen, maar ja als je maar 12 kids in de klas hebt, kan ik dat ook wel hoor. Maar goed, alle goede adviezen op een rijtje gezet en een eigen mengelmoes er van gemaakt en dan krijg je een zeer interactieve les, afgewisseld door klassikaal te lezen.

En wat doen vrouwen als ze niet lekker in hun vel zitten? (ik wel tenminste) Juist, winkelen! ik heb een fietsje voor de deur en ben lekker naar de markt gefietst. Ik voel me al echt thuis in het verkeer en rij net als iedereen als een kamikaze door rood, tegen het verkeer in en gewoon alle wegversperringen negeren. Net het rondje om de Arc The Triomph, maar dan heel de tijd. Van het shoppen werd ik echt vrolijk, het kost geen drol namelijk.

Je hebt hier een soort shuttle met een veer, een soort van badminton, maar dan met de handen en voeten. Deze had ik voor de kids gekocht om in de pauze en voordat de les begint ermeete kunnenspelen. Toen ik aan kwam fietsen schreeuwden ze al 'teacher teacher', en met zijn allen kwamen ze naar beneden gerend om mijn fiets weg te zetten, mijn tas te dragen, en om mijn hand vast te houden. Ik word behandeld als een echte prinses! Ik krijg veel aangeboden van de kids, fruit, snoepjes en vreemd eten waaronder slakken! Gekookt en al in hun huisje, en ik moet zeggen dat deze slakken best lekker waren!. Ook had ik mijn eerste aankoop voor ze gekocht, Engelse werkboeken. Deze hadden ze mee naar boven genomen en ik dacht echt dat ze ze al uit hadden gedeeld en verscheurd. Maar niks is waar, het stond netjes op mijn stoel.

Ik vertelde dat ze de eerste dag 5 min stil waren. Mijn streven was voor de 2e dag 10 min, en dat was gelukt. En nu kan ik zelfs vertellen dat ze 1 1/2 uur voor de pauze stil waren. En na de pauze zelfs een uur stil waren voor een test die veel te moeilijk was! En de Hokey Pokey doen ze nu net als de Vlekkies met veel plezier! Ik kan nu echt zeggen dat ik een Engelse lerares ben.

We hebben met zijn allen gespeeld, en geprobeerd een kring te maken door elkaar de hand te geven. En nu weet ik dat kinderen kinderen zijn enallemaal naast de juf willen staan, anders gaan ze huilen. En omdat ze allemaal op elkaar lijken weet ik niet meer wie wel en niet is geweest. Inmiddels heb ik maar 5 schuttles gekocht, om iedereen aan de beurt te laten komen (met 1 leek het net rugby).

Samen met de Khmer teacher ben ik boeken voor de bieb gaan kopen, alleen durfde ze niet alles erin te doen wat ze wilde denk ik. Ze schrok van de prijs. Komt goed, koop gewoon nog meer. Ik heb haar wel een woordenboek cadeau gedaan om haar Engels te verbeteren. Van de week ga ik een kast kopen, een bureau, knutselspullen en een bak met speelgoed voor in de pauze. Voor onze begrippen is het heel weinig, maar voor hier is het een schatkist.

En dan nu, mijn verhaal van: Daar ging mijn string! Van Karin heb ik een leuk boekje gekregen van reisverhalen van meiden in verwegistan landen. Ik heb eraan toe te voegen:

Probeer maar eens uit te leggen, op een markt waar niemand, niemand Engels praat, dat je tampons nodig hebt! Je kan je voorstellen dat het met een hoop hand en voeten werker erg lachwekkend uitzag. Er vroeg er zelfs 1 waar ik last van had. Met schaamte heb ik durven zeggen: I'm bleading! Dat begreep dus wel iedereen en hoorde ik ze 10 minuten later nog lachen. Ik heb ze uiteindelijk gevonden hoor.

Er is zoveel te doen op ons project, dat ik niet weet waar ik moet beginnen en of ik er wel genoeg tijd voor heb. Ik ga een start maken en hoop dat de volgende vrijwilliger dit door kan zetten. Het liefst wil ik de boel buiten opruimen, maar de bewoners zelf hechten hier geen meer waarde aan. Helaas is het dan onbegonnen werk.

Je bgrijpt dat ik na deze week heerlijk weekend ga vieren in Shanoukville, in een bungalow huisje op het strand! Wel verdiend dacht ik zo.

Lee hai!! ( Tot ziens) Iris

.