Voor ik begin met het: O zo mooie Laos' ga ik toch eerst de grap van de eeuw vertellen op mijn laatste avond Vietnam in Hanoi. Ik wilde naar het waterpoppenspel. Dit is een voorstelling, echt iets van Hanoi, dit spel speelt zich af in het water en de mensen die hetopvoeren staan ook in het water. Maar goed daar gaat het dus niet om. Ik was een beetje laat en dacht sneller te zijn met een moto. Deze wilde me wel voor een leuk prijsje brengen. Ik sprong achterop en hij reed een rondje Hoakien lake en bracht me op dezelfde plek waar ik begonnen was. Hij wees naar een gebouw waar het was, ja daar stond ik duseerder ook al voor! haha.

In Laos aan komen was ook een verhaal apart zeg. Natuurlijk was ik goed voorbereid en had ik mijn pasfoto voor mijn visa in mijn grote bagage en natuurlijk veel te weinig dollars. Maar niet gevreesd in Laos, gewoon wat meer betalen en alles komt goed.Gewoon zonder visa en paspoort geld gepind na de douane......... zo makkelijk kom je Laos dus in. En dan het wachten op Michiel. Eindelijk, wetwijfelden eerst nog of we elkaar wel zouden treffen op dit o zo grote vliegveld. Maar niet gevreesd, ook zonder bril herkende ik hem meteen!

En wat is Laos mooi!!!! Wat een mooie cultuur, wat een mooie mensen en wat relax!!!!! Dit is echt een mooie afsluiting van mijn reis. En wat hebben we al veel gedaan! Laos heeft een avond klok, en in Luang Prabang mag er na 11 uur geen lawaai meer op straat en er mag geen drank meer geschonken worden. Daarom fluisteren alle tuk tuk drivers na 11 uur: Bowling? Bowling? En voor de mensen die ons kennen snappen natuurlijk wel dat wij een potje hebben gewaagd met veel te kleine schoenen en kinder ballen! Maar met popcorn maakte het een super avondje (alvast oefenen voor de kerst, he Edith hihi). Nadat ik een voorsprong had met koken dacht Michiel me wel even in te halen en hebben we nog een kooklesje gevolgd. Dus die springrols worden dit jaar het voorgerecht met kerst (staat dat alvast genoteerd familie.........).

Het rond fietsen in Luang Prabang valt niet mee, de fietsen zijn klein, trappen zwaar, we hebben zelfs gelopen. Maar we hebben een een mooie waterval ontdekt, met de tuk tuks als uitzicht omdat die het als was straat gebruiken. En wij...... betalen entree............!

In Luang Prabang, in de vroege ochtend om 6 uur, lopen de monniken in een lange rij over de straat voor aalmoezen. De vrouwen langs de weg geven de monniken rijst en volgens mij soms wel wat meer zoals fruit. Mijn guesthouse baas was heel enthousiast dat ik het ook wilde doen en had een kleedje voor me neergelegd met een kussentje en een bakje rijst. En dat was hard werken zeg!!!! De monniken lopen snel voorbij, dus voor ik het bolletje rijst klaar had was de monnik al weer weg.

Ze bedelen dus niet en wachten niet tot ze wat krijgen. Als ze wat krijgen, prima, maar er op wachten doen ze niet. Dat monniken ook gewone mensen/kids zijn blijkt welwanneer ze gewoon gras maaien, hoe stom het er ook uit ziet. En in bomen klimmen en graag met je willen praten om hun Engels te oefenen. Ik vond het opvallend dat er veel jonge monniken waren, echt niet ouderdan een jaar of 12. Veel jonge jongens worden monnik om te leren, en om dan vervolgens terug te gaan naar hun dorp om tegaan doen wat ze willen worden zoals leraar, schilder en zanger (dit hebben ze ons verteld).

Zoals jullie op de foto's al hebben gezien zijn we mijn oude liefde op gaan zoeken. De olifant. We zijn zelfs Mahout geweest (trainer). Niet dat ze naar ons luisteren hoor, maar het wassen van de olifanten was geweldig!!!! Helaas had onze olifant watervrees. Ze was er net in en na een paar sec was ze er al weer uit om lekker te gaan eten.

En ze vond het ook niet leuk om vieze poten te krijgen en liep niet graag door de modder. ( als ze al liep, ze bleef liever stil staan). Kon ik eindelijk Michiel laten voelen dat zodra je je evenwicht verloor de olifant zijn oren klemde tegen je benen zodat je niet viel. Zo mooi is dat, dat zo'n groot beest, zo voorzichtig met je om gaat!

Daarna hebben we een hele mooie trekking gehad. Een klein pad door het bos, mooie uitzichten en dan ineene staat er een Khmu dorp, in de middle of now where. En wat een leuk dorp was dit. Het ziet er heel onbezorgd uit, kids die vogeltjes afschieten en lekker inhun blootje rond rennen. En enthousiast! Sommige kids hadden nog nooit een ballon gezien en waren zo verrast dat als je door een paarse ballon kijkt, de wereld ook paars wordt! Dit meisje heeft echt 10 minuten verbaast oooooo geroepen, en iedere keer weer door de ballon kijken. Zo leuk om te zien.Zelfs oma was zo blij met haar ballon! Ook ging het meteen kriebelen om hier te blijven, om les te geven of ik weet het niet. Maar Michiel heeft me uit het dorp kunnen trekken.

We hebben ook de plannen omgegooid en zijn door naar het Noorden gereisd. Naar Luang Namtha en Muang Sing. Voor we vertrokken hebben we natuurlijk die lekkere broodjes voor onderweg gehaald en wie kom ik daar tegen op de markt. Diana en Jonne, dit stel ben ik meer dan 3 weken geleden tegen gekomen in de Mekong delta. En ook zij gingen naar het Noorden. Gezellig dus. De weg naar Luang Namtha was niet in een hele beste staat. Veel kuilen en veel blub, dus de bus zat hier en daar dus wel vast.

Om ons los te krijgen moest er veel gegraven en planken neer gelegd worden. Dit hoefden we gelukkig niet zelf te doen, maar hier is iemand voor aangenomen. Een mannetje dat de bus in en uit gaat en door de blub loopt om de bus uit te graven, ieder zijn baan toch? Michiel wilde hier wel voor solliciteren en sprong de bus uit waardoor hij door de modder zijn slipper verloor en tot zijn enkels in de blub liep. Helaaas is hij niet aangenomen voor deze job.

Met Diana en Jonne zijn we de volgende dag naar Muang Sing gefietst. Een tocht van 60 km door bergen en langs mooie dorpen. Denken jullie dat we deze tocht hebben gehaald???? Natuurlijkniet. Niet omdat we moe waren maar omdat de dorpjes zo vriendelijk waren dat we daar veel langer zijn gebleven. Al draagt niet iedereen meer traditionele kleren, het was een top dag met veel mooie indrukken. We hebben de Hmong, Khmu, Akha en de Lenten gezien. Bij de Akha hebben de vrouwen een heeel mooi kapje op.

Dit bestaat uit munten. Dus in ruil voor de foto heb ik ze een euro cent gegeven. Niet iedereen was hier heel blij mee omdat ze liever zilver hadden en dat is de euro natuurlijk niet. We zijn uitgenodigd om bij een familie binnen thee te drinken. En het bleef niet bij thee, er werd een hele maatlijd voorbereid. In dit huis zaten ook 2 medicijn vrouwen van de Akha en dat kom je niet overal tegen. Dus dit was een hele bijzondere homestay!

In ieder dorp zijn de kids hetzelfde, maar bij de Akha hadden ze wel een heel apart speeltje. Een muis, aan een touwtje, die overal werd heen geslingerd en als de muis dan vluchte door een kiertje werd die met brute kracht toch weer terug getrokken. Dit muisje had hele rode ogen!

De kids lopen graag nieuwschierig achter ons aan, maar als je kijkt lopen ze een stukje achteruit, en als er pennen om de hoek komen kijken wordt je besprongen! Allen bellen blazen, dat moesten we toch even leren.

Het laatste stuk met de tuk tuk gereden om in Muang Sing aan te komen, dit dorpje ligt tegen de Chinese grens. De o zo mooie wandeling die we de volgende dag hebbengemaakt (lees eigen trekking door rijstvelden, door blub tot de enkels en rivier over steken tot onze knieen) ging door een mooi landschap met de Chinese bergen op de achter grond en weer langs mooie dorpen, de Mien en de Lolo. Deze minderheidsvolken behoren wel tot onze favoriet. De Lolo waren heel rustig wilde niks aan ons verkopen en veel mensen hadden traditionele kleren aan. Maar geen toerist te bekennen. Heel mooi!

Op de ochtend markt durfde ik niet zomaar van iedereen een foto te maken, dus heb ik bij de één slakken gekocht voor een foto, om die aan een ander weer te geven voor een foto. En omdat ze zagen dat ik slakken kocht wilde ze ook wel een kip aan me verkopen die ik in mijn handen kreeg gedrukt. Nou toch maar niet hoor. En ik dacht alles wel gezien te hebben op markten, maar een koeien neus ging me toch tever...... En alle soorten vlees in 1 zakje? En een koeienkop met oog en al erin.

Na deze 2 hele mooie bijzondere dagen zijn we met de lokal bus (lees, bagage boven op, zakken rijst in het midden, en plastic stoeltjes in het midden voor meer passagiers en totaal geen beenruimte. Er vlogen nog net geen kippen door het raam) terug naar Luang Prabang om vandaar uit verder te reizen.

Jullie begrijpen wel na dit verhaal dat ik iedereen aan raad om naar laos te gaan......... Of eigenlijk niet, zodat het altijd zo onschuldig blijft,

La konh ( Tot ziens) Iris