Helaas hebben we Luang Prabang verlaten op de dag dat er een groot festival was. Namelijk de boot races.Voor deze boot races zijn ze al meer dan een week aan het oefenen en dat is al leuk om te zien. Kids die in bomen klimmen om hun boot aan te moedigen enal veel gejuich aan de kant als er een oefenpotje wordt gewonnen.

Dus ik denk dat het festival heel groot was. Maar wij zijn naar Phonsavan gegaan in een lokale bus die na 10 minuten al een lekke band had. En dat zijn ze natuurlijk hier wel gewend. Nog sneller dan ze in de formule 1 een band kunnen wisselen was het al gebeurd. In Phonsavan ligtde 'Plain des jarres'. Dit is een vlakte met kruiken van onbekende afkomst. De kruiken zijn onwijs groot en zwaar. De zwaarste weegt 6 ton en niemand weet hoe de kruiken daar dus komen.

En door de Vietnam oorlog zitten er hier en daar in de kruiken nog kogels. Er zijn dan ook verschillendetheorieen over de kruiken. Van kopjes wijn tot graven. Daarbij zouden dekruiken als urn gebruikt zijn.Nu vinden wij zelf het verhaal dat het graven zijn wel heel bijzonder.. Er zijn 3 vlaktes en van vlaktenummer 2 naar 3 hebben we besloten te gaan wandelen. Dwars door de rijstvelden, op onze slippers en door de blub als een Mary Poppins.

S' avonds hebben we de nachtbus naar Vientiane gepakt. Onze bus zou om 8 uur gaan, maar omdat we er al om 7 uur waren, werd de vrouw die op onze plek zat van 7 uur uit de bus gehaald en wij moesten daar dus zitten. Heel raar, maar wij waren weg. We hebben in Vientiane maar een kleine stop gedaan, omdat we s'avonds meteen door zouden gaan naar Pakse. We hebben door Vientiane gefietst langs alle Watts en natuurlijk De Patuxai, de overwinningspoort. Het Laotiaanse Arc the Triomphe, en net als in Parijs hebben we natuurlijk een rondje gefietst.

Nu was het mij in Luang Prabang niet opgevallen, maar in Vientiane heten de straten net als in Frankrijk ook 'rue' en 'boulevard' . Langs de weg lagen er overal zandzakken voor de overstroming van de Mekong denken wij.

Toen we in Pakse waren aangekomen wilden we graag door naar Don Khong, maar wel een stop maken in Champassak om Wat pu te bezichtigen. Onze Tuk Tuk driver had ons bij een bus station afgezet waar helemaal geen bus ging. Heel handig, dus heeft hij ons bij een lokal bus station af gezet. Het was 7 uur in de morgen en hij zei dat we op moesten schieten. Zo gezegd zo gedaan, snel onze spullen op het dak, nog sneller over de markt gerend om onbijt te scoren want de bus zou nu gaan. Wij in de bus, klaar om te vertrekken en er gebeurde niets! En nog niets, en nog niets................ Waarop we toch maar gingen vragen hoe laat de bus zou gaan, en het antwoord was: 10 uur!!, daar zaten we dan al om 7 uur. Uiteindelijk hebben we een prive tuk tuk genomen die ons bij Wat Phu wilde brengen. Dit is een tempel complex van de rode Khmer. En nee, inderdaad niet zo mooi als Angor Watt, maar omdat het nog in oude staat was, zonder restauratie, was dit een heel mooi plaatje.

Aangekomen op Don Khong. Het grootste eiland van de 4000 eilandjes, hebben we meteen de fietst gepakt om tussen de mooie rijstvelden, door dedorpjes en langs heel veel zwemmende waterbufelste fietsen. Met een lange stok halen de mensen fruit of groenten uit de boom. Dat is best zwaar zo boven je macht. We hebben ook mogen proeven. Iets wat er uit zag als een snijboom, maar toch niet zo smaakte.

We zijn bij de grootste waterval van Zuid Oost Azie geweest, Pha Peng. Nu kunnen de Laotianen dit wel een waterval noemen, wij vinden hetnatuur geweld!!! Jeetje wat een kracht......! En meteen boot tocht terug langs de 4000 eilandjeswaren wij net prins en prinses, want we bleven zwaaien. De grootste bezigheid van de dorpen op de eilandjes was: Falang (blanken) spotten aan de oever en er zwaaiend achter aan rennen!!! (In het droge seizoen komen er allemaal eilandjes en zandbankenboven water, vandaar de naam 4000 eilandjes)

Op de eilanden komen was nog wel een makkie, maar er af komen, dat lukte nog niet zo 1, 2,3. Dat komt omdat de mensen niet tot weinig Engels spreken en de aansluiting naar Bangkok werd gedwarsboomd. Dit vanwege de staking met de treinen, doordat er rellen in Bangkok waren. De man die ons uiteindelijk vroeg in de ochtend naar de bus heeft gebracht riep nog even na dat het onmogelijk was om binnen zoveel uur in Bangkok te komen. Maar wij hebben het tegendeel bewezen en hebben onze eigen Peking express gehad. Al was het dan niet voor een euro per dag, wij zijn overal gekomen en hebben binnen 24 uur Koh Samui bereikt. Zelfs de finale hebben weoverleefd. We zaten in de nachtbus van Bangkok naar het eilandKoh Samui en om 4 uur stopte deze bus. Dus wij met onze slaperige koppen hebben even een plasje gepleegd. Toen ik terug kwam reed de bus weg, denkend dat het een andere was, maar na beter te hebben gekeken stond er helemaal geen bus meer! Michiel vond mijn grapje niet zo leuk toen ik vertelde dat de bus weg was, maar na rond gerend te heben op de parkeerplaats was deze echt weg!! We hebben iemand bereid gevonden die voor veel geld de bus wel achter na wilde rijden. Gelukkig hebben we de bus ingehaald, en toen ik in stapte was de chaufeur boos!!! hij ging uit zijn stekker dat ik de wc in de bus niet had gebruikt.

We hebben van Pakse naar Ubon gereisd (Thailand). Eerst met de lokale bus waar ik voor het eerst de cultuur niet kon waarderen. In een klein netje zaten kuikentjes te piepen. 1 kuikentje heeft de hele weg naar me geroepen: Help me dan, hoor je me niet? Ik vond het vreselijk en dacht dat het tijd was om vegetarier te gaan worden.

Laos verlaten deed pijn in mijn buik, ik heb hier zo'n gave tijd gehad. Laos is zo mooi en ik ben zo blij dat ik dit land met Michiel samen heb kunnen delen.

Uiteindelijk op Koh Samui aangekomen viel het tegen!!!! Ons mooie strand en huisje kon daar geen verandering in brengen. Ik viel in een gat. Michiel die een boek las en ik die een beetje plaatjes keek in de Cosmo en het regende ook nog eens. Echt ik kon niet genieten van de rust na 9 weken reizen.Ik kan het niet verwoorden, mischien dat ik wist dat dereis voorbij was, of de luxe waar ik in was beland, ik weet het niet. Maar ja, ook aan niks doen raak je uiteindelijk gewend en ik vond het jammer dat ik al die massages moest verlaten om terug naar Nederland te gaan. Op zich had ik dat wel goed geregeld, 2 uur eerder weg als Michiel om vervolgens 5 uur later aan te komen, de limo was dus al gehaald.

En terug in Nederland,......dat valt tegen! Het heeft ook niet kunnen helpen dat mijn lieve vriendinnen het huis zo mooi hadden versierd met allemaal foto's en slingers. Eigenlijk kom ik nu pas in een cultuur schok, wat een drukte, en waar maakt iedereen zich druk om zeg. Ok, ik had inderdaad een kleine opstopping verzorgd in Brielle deze zaterdag, maar er werd meteen tegen me gescholden........ Ik was perplex, en helaas heb ik de rust, die ik deze reis heb kunnen vinden en welke ik graag vast wil houden, nietkunnen bewaren.Ik hebook gewoon maar mijn middelvinger opgestoken.

Als mensen vragen wat mij deze reis het meest heeft geleerd, weet ik gewoon het antwoord niet goed te verwoorden. Ik heb veel gezien, meegemaakt en geleerd .Dat je ook gelukkig kan zijn met niks en veel liefde kan geven aan mensen, mischien nog wel meer.

In Cambodja heb ik natuurlijk les gegevenin de sloppenwijken, wat een geweldige ervaring iswaarje met je neus op de feiten wordt gedrukt. Ik had kinderen met HIV in de klas. Kinderen die thuis moesten werken omdat de ouders te ziek zijn om voor zich zelf te zorgen. In Vietnam heb ik geleerd dat ik heel goed alleen kan zijn, en alleen beleef je de dingen toch anders. Vooral het t.v kijken bij de mensen thuis, ik werd in hun leven opgenomen. En ja van Laos, het o zo mooie Laos raak ik niet uitgepraat. De kids die nog nooit een ballon hadden gezien, heel bijzonder.

Ik heb een super ervaring gehad, en ik ben blij dat ik dit heb mogen mee maken.

Lee hai, Tam biet, La gon en Hallo Nederland.

Iris

PS De lamp heeft de 10 weken reizen overleefd en staat trots op de kast!!!

PS namens Michiel: dezelfde lamp is regelmatig vervloekt omdat vrouwen het altijd presteren dit soort voorwerpen achter te laten in het hotel als je haast hebt om de volgende aansluiting te halen....