"Same Same but different" in mooi Sri Lanka
´Same same, but different´in mooi Sri Lanka
En dan lopen we samen met Boeddhisten, hindoes, christelijken, gelovige en ongelovige een pelgrimstocht naar `Adam’s peak`. Een berg waarvan de christelijken zeggen dat Adam daar zijn eerste voet op aarde heeft gezet, volgens de Boeddhisten Boeddha, en volgens de Hindoes Shiva de eerste stap heeft gezet.
Iedereen liep met zijn eigen reden omhoog. Dus samen, met zijn allen, ieder een ander geloof (Same same, but different dus) dezelfde tocht naar boven en wij liepen op 2de paasdag onze eigen `Passion tocht´ omhoog. Onderweg komen we oma´s tegen die door de hele familie omhoog werden geholpen, hele gezinnen met slapende kinderen in hun armen. Daar liepen wij hijgend en puffend tussen om een bijzonder gebed op de top van de berg te krijgen.
Al gaan alle geloven hier naast elkaar in de samenleving, we moeten zeker niet vergeten dat er 25 jaar burgeroorlog aan vooraf is gegaan. Het noorden is daardoor voor toeristen pas sinds een paar jaar open. En al is er in het noorden niet heel veel bijzonders te zien, het is wel heel speciaal om daar een kijkje in de cultuur te mogen nemen. Zo af en toe in het voorbijgaan vertellen mensen verhalen over de oorlog, heel voorzichtig en zacht.
Volgens horen zeggen zouden we nog kogelgaten in de muren tegen moeten komen. Oké, we zagen gaten, maar of dat nu achterstallig onderhoud was of kogels laten we even in het midden.
We worden door de mensen vriendelijk opgenomen in de samenleving en zij leggen graag hun hindoe geloof uit in de tempels. Ze leggen uit waarom mannen met ontbloot boven lichaam door de tempel lopen. En nee, dat is niet voor ons vrouwen bedoeld, om naar al die mooie, bezwete, soms dikke lijven te kunnen spieken. Het is bedoeld omdat iedereen hetzelfde is, en waardoor je de vibratie van de goden beter voelt.
Samen met de locals rennen we door de tempel om al het heilige vuur op te vangen die de goden zegenen. Geen langzame ceremonies dus, maar rennend door de tempel zodat iedereen daarna weer aan het werk kan.
Zo worden we ook uitgenodigd bij de wekelijkse lunch die in de tempel wordt uitgedeeld, krijgen we de zegen met het heilige vuur en shantra (het derde oog) en geven we een knikje aan iedere god die over ons wil waken.
Dat wij Nederlanders overal zijn geweest, blijkt wel als je door een kerk loopt en op de grafstenen staat ‘hier ligt begraven, uit Amsterdam…..’. En dat er een eiland is dat Delft heet, en dat er overal Nederlandse forten zijn. We hebben Sri Lanka uiteindelijk weggeven aan Engeland, voor Nop! Hier op Delft staan niet zoveel huizen hoor, er zijn zoveel lege vlaktes met meer paarden dan mensen, met als grote trek pleister een dikke kleine baobap boom. Maar de overtocht er naar toe! Wat een beleving en hebbenwij op de boot met wel 100 en meer anderen een vluchteling gevoel gehad. En dat was nog maar een uurtje.
En dat de Engelsen zijn geweest, dat merk je doordat je thee met suiker en melk krijgt! Er zijn mooie theeplantages en na een tour door de theefabriek weten we nu hoeveel tijd en energie er in 1 thee zakje zit, daardoor zal ik thuis extra genieten van een kopje thee! Al liepen ze wel op blote voeten door de bergen thee heen, of zal er ook kaas thee zijn?
We fietsen langs mooie ruïnes en stoepa’s door mooie rijstvelden, samen met de lokale toeristen die ook nieuwsgierig naar het Noorden zijn en sinds kort daar ook mogen reizen langs heilige boeddhistische plekken.
We worden toch even goed bestudeerd door de plattelandsvrouwen die ook toerist spelen. En als ik mijn zonnebril af doe, wordt er toch een beetje schrikachtig gedaan over mijn blauwe ogen. En als klap op de vuurpijl willen ze je even aanraken en knijpen of ik wel echt ben. De mensen zijn nieuwsgierig, ze willen graag weten waar je vandaan komt, ze willen allemaal met je praten, even snel op de foto of stiekem een foto van je maken, even hun Engels met je oefenen, en door hun verlegenheid wordt er de hele dag gezwaaid en gelachen naar je.
Zelf wist ik toen nog niet dat ik de hoofdattractie van Manar zou zijn, een schiereiland waar aan het einde een natuurlijke brug naar India zou zijn. Hebben we hem gezien? Nee joh, want als toerist mag je niet voorbij het o zo lieve leger die wel tips gaf dat je achter langs mag. Maar dat koste ons even teveel geld. Gelukkig vinden we daarop het meest verre puntje de lekkerste samosa van heel Sri Lanka, niet voor niet geweest dus.
En dan, op het busstation waren er slangenbezweerders waar de lokalen erg veel pret om hadden en dat ook filmden. Ik natuurlijk ook nieuwsgierig. En daar kwam het meest schattige aapje, dat in mijn ogen zo groot als Bokito was, op mij af waardoor ik achteraf over een bank struikelde en bij een oude man op schoot belandde. Tot flink vermaak van de locals natuurlijk!
We worden niet alleen door apen aangevallen. Na een leuke tocht langs het trein spoor in Ella (het is verboden op het treinspoor te lopen, maar het is wel de snelste weg om ergens te komen! En aangezien de trein maar 15 km per uur gaat kan het geen kwaad) waar we een stortbui op ons dak kregen, moeten we rennen naar huis tussen de bloedzuigers door die op ons stonden te wachten.
We duiken in het meer, waar locals hun auto wassen, de was doen, douchen en zwemmen. We zwemmen mee, en al is het water voor de lokalen erg diep, Michiel ging niet echt kopje onder haha. En tijdens het zwemmen loopt er ineens een wilde olifant voorbij, met op de achtergrond de rotsen van Sigirya, hoe speciaal is dat.
We relaxen op de mooie stranden waar Michiel 1 taak had en dat is iedere minuut checken of Ik geen zandvlooien op me rug had. Want waarom zou je als zandvlooi Michiel willen bijten?We zwemmen met schildpadden en haaien en de mooie vissen die helaas worden gevangen voor onze aquariums.
Voor we surfles kregen werd ik toch even gewaarschuwd dat als je `dik` bent het heel moeilijk is om te surfen…………….. Nou, ik zou ze wel even een poepie laten ruiken dacht ik, en ik ging als een speer op mijn board er vandoor! In mijn ogen stond ik daar op het board als een echte beachbabe, maar in werkelijkheid moest ik mijn bikini na iedere bijzondere val die ik maakte ergens anders vandaan vissen dan waar die moest zitten!
We hebben bijzondere dingen mogen zien. De overgave waarmee de mensen hun geloof beleven en tegelijk ook heel integer. We hebben een ceremonie gezien waarvan ik dacht dat het alleen op foto´s bestond. `No pain`……dus jezelf na 40 dagen vasten aan meerdere haken in je vel op laten hangen aan een paal, maar dat dat 1 groot feest was mag duidelijk zijn.
Wist je dat als je hier samosa´s koopt je meteen een oude Engelse les of rekenles krijgt? De Sri Lankezen zijn best goed in recyclen en verpakken alles met blaadjes uit oude volgeschreven schoolschriftjes. En dat ze de afwas niet hoeven tedoen omdat we eten krijgen op borden waar plastic folie over wordt gedaan? Echt een tip van de eeuw dachten wij zo.
We worden de laatste dag uitgenodigd op een TEA PARTY, speciaal voor ons. En op onze eigen tea party waren we wel de enige gasten hahaha. We hebben even een kijkje in iemands leven mogen nemen, mogen luisteren naar de verhalen van de tsunami, hoe snel ze het leven gewoon weer oppakken. Maar tijdens de verhalen toch even een traantje laten om hun overleden dierbaren.
Dan wordt je even met de neus op de feiten gedrukt en weten we uit ons hoofd hoe de tsunami routes lopen. Overal langs de kust staan verkeersborden waar de mensen heen moeten lopen om op hoger gelegen gebied te komen bij een tsunami.
Kortom Sri Lanka is mooi, bijzonder en speciaal! Wat een vriendelijke mensen, een mooi en relaxed land en vooral zooooo veel lekker eten! Echt iedere dag hadden we een smaakexplosie in de mond van de curries en de groenten die het land rijk is. Met gewoon `boontjes` (een woord dat nog is overgebleven uit de Nederlandse tijd).
Sri Lanka Estouti en Nandri!
Kussies Iris & Michiel
Viva colombia
Viva Colombia!!!
beleef Colombia! Colombia heeft een naam, een slechte naam. Wij zullen zeggen, beleef het en je zult net zo enthousiast als ons worden, want wat een top land is dit.
Beleef de Colombiaanse Hunnebedden met een paard. Ja hoor, echt waar. In San Augustin hebben ze tombes gevonden, stenen die recht op staan met een steen als dak erop……hahaha zo gek waren wij als Nederlanders toch niet. Alleen de stenen in Colombia hebben ze mooi afgewerkt met figuren. Een leuke paardrijtocht door de bergen maakt dat je na 4 uur draf niet meer kunt lopen hahaha.
Beleef een biertje Diablo, een lekker fris biertje met een suiker randje om het glas……of was dat suiker randje tabasco waar Michiel zijn tong nog verbrand van is.
Of een gekookte rode wijn met een suiker randje…….zelfs iris heeft haar wijn dus laten staan.
En beleef “Perro Caliente”, letterlijk vertaalt “hete hond”. Heel raar, wij dachten dat ze geen rare dingen aten in dit land……Ok we zullen het geheim verklappen…………perro caliente is in het engels letterlijk vertaald “hot dog”.
Beleef net als ons de mooie kerken die Colombia heeft, met een swingende beat box zodat je wel dansen moet en met een lach de kerk uit komt.
En beleef op iedere hoek van de straat heerlijke vers geperste jus.
Beleef de salsa in Cali! Wow, met open mond stonden wij op de dansvloer naar de mensen te kijken. Wat een mooi voetenwerk en wat snel! Dat wilden wij ook!
Zo gezegd zo gedaan, een uur salsa les, in 40 graden……….en als wij dansen: 123..567…wordt hier gedanst op de 1, 1 ½ , 2 2 ½ , 3 3 ½ enz……..En onze juf had 1 missie, niet stoppen tot wij het figuur konden. Dus na 2 uur in 40 graden waren we een boel zweet druppels lichter.
En aangezien we er geen genoeg van konden krijgen namen we de volgende dag weer een uur les.Met als gevolg dat Michiel een staande ovatie kreeg van de lokale mensen in de salsa club! En Iris waande zich in de 7de hemel nadat een lokale man haar alle hoeken van de dansvloer liet zien en de hele bar klapte en joelde dus naar deze blonde gringo!!!
Beleef de relaxedheid van de mensen. Als er op een eilandje in de Caribische zee geen water meer is omdat de boot met bevoorrading een dag te laat is en er alleen nog rum gekocht kan worden, dan doe je gewoon gezellig mee! Maar ja, dat hadden we ook wel verdiend na het harde werk op de salsa vloer. Een mooi eilandje in de Caribische zee, Macura, waar er niks anders te doen was dan schelpen zoeken en rum drinken!
Nadat we op dit eilandje waren uitgerust zijn we door de jungle gelopen op zoek naar de LOST CITY. (10 jaar gelden zijn hier nog 10 toeristen ontvoerd door de FARC) een tocht om niet te vergeten, niet omdat hij zo mooi en bijzonder was, maar omdat hij zoooooo zwaar was. Deze stad kan alleen bezocht worden door 2 ½ dag heen te lopen, en 1 ½ dag dezelfde weg terug te lopen. Twee uur in de brandende zon omhoog lopen, en weer naar beneden en weer omhoog om je af en toe te wanen in een decor van ‘the last Samurai’.
En dan als klap op de vuurpijl de LOST CITY. De lost city is een religieuze plek, zo sereen en mooi en onaangetast midden in de jungle.
De stam die hier woont heeft gewoontes waar ons mond open van vielen, maar ja, zij zullen onze tradities ook wel gek vinden.De man en vrouw wonen ieder apart in een huis, de jongens wonen vanaf hun 5de bij hun vader en als zij 12 jaar zijn brengt de sjamaan hun naar een plek waar zij zich 5 jaar alleen moeten redden. Als de sjamaan ze weer komt halen zijn ze een man. Wel een man die nog sex moet leren, en dat wordt geregeld door een oudere vrouw uit het dorp………………………..
Na deze pittige tocht zijn we op de boot gestapt richting de San Blas.2 dagen open zee…..geloof me als ik zeg dat die 2 dagen erg goed voor de lijn zijn hahaha, maar als er dan een groep springende dolfijnen zwemt, is die misselijkheid ineens weg.Vervolgens komen we aan bij alleen maar wittte strandjes met palmbomen en rest ons alleen maar te genieten van de zon voordat we het vliegtuig weer naar huis pakken.
En iedereen vraagt of Colombia het mooiste land is wat we hebben gezien? Nee is het Antwoord, want echt mooie highlights hebben ze niet (in onze ogen), maarde sfeer, de mensen, de o zo super vriendelijke, behulpzame, relaxte mensen maken dit land zeker een bezoek waard.
Beleef en Viva Colombia
Kussies Michiel & Iris
Voor je het weet
Voor je het weet, stap je precies een jaar later nadat we zijn terug gekomen van de wereldreis het vliegtuig in. Een nieuw avontuur, hoe symbolisch kan het zijn?Afrika een land dat we nog niet hadden gezien, en nadat Floortje Dessing bij het zien van de Victoria watervallen tranen liet, dacht ik, dan moet ik minstens hyperventileren. Dus daar gaan we naar toe!
En dan sta je voor de geweldige Vic falls met de gedachte…………O…… is dit het?Zijn we te vroeg op vakantie gegaan na de reis, hebben we alles al gezien waardoor we er niet van konden genieten? We hebben zelfs gedacht dat we naar huis wilden.
Maar dan, voor je het weet,sta je een muur te schilderen van een weeshuis,kroel je met kinderen die niet meer beter worden……..hoe confronterend is dat?
sta je oog in oog met leeuwen, olifanten, luipaarden, giraffen en gapende hippo’sen geef je de Vic Falls aan de Zimbabwe kant nog een kans en douche je in de waterval waar gelukkig ook een momentje van geluk kwam!
Voor je het weet, zit je met 10 spitskolen op schoot omdat de enige plek in de bus op mijn schoot was (dat is trouwens een goed idee, de bus niet naar de markt laten gaan, maar de markt naar de bus laten komen, groenten wordt naar binnen geduwd, schoenen en kleding worden aangepast in de bus en de marktlui rennen achter de bus aan om hun geld te krijgen).
Voor je het weet, zit je in iemands achtertuin een heerlijke maaltijd te eten omdat alle restaurantjes al dicht waren.Voor je het weet, worden je haren en huid aangeraakt om te voelen of het allemaal wel echt is.
Voor je het weet, loop je door dorpjes met de meest vriendelijke mensen die er zijn en speel je een potje voetbal met de kids en verbaas je er over hoe de mensen zo vrolijk kunnen zijn met niks……….werkelijk niks………..
Voor je het weet, helpt Michiel het net van de vissers binnen halen…met veel blaren als gevolg.Voor je het weet, moedig je Nederland aan tussen Afrikanen die voor Australie juichen.
Voor je het weet, maak je met alle kinderen een praatje die Engels willen oefenen en als je dan niks zegt, zeggen ze gewoon: “I’m fine, thank you” en ze lopen door……..En meer je aan bij een haven …..nou ja haven? In de middle of nowhere, ergens bij die ene baobap boom , daar waar alle mensen staan……….
Voor je het weet, lig je op een mooi eiland in Lake Malawi waar het water kristalhelder is, waar het lijkt alsof je snorkelt in een aquarium bij de Chinees.
Voor je het weet, krijg je kippenvel van het gospelkoor van de kerk. En voor je het weet, zwem je tussen de manta’s en springen er bultruggen voorbij…….
Voor je het weet, zit je bij de First lady in het vliegtuig en nemen ze onze bagage niet mee omdat de First lady zoveel make up mee had. Dus voor je het weet koop je een trui op de markt die we waarschijnlijk zelf 2 jaar geleden in de kleding container hebben gegooid.
Voor je het weet, rij je in een legerkonvooi………….omdat de rebellen alle auto’s die voorbij kwamen aanvielen…………Dit klinkt natuurlijk veel spannender dan dat het was. Het konvooi is 5 km lang, en vooraan en in het midden zijn er legertrucks, maar als de rebellen achteraan aanvallen………zijn ze daar nooit op tijd………..
Wij mochten gaan rijden op ongeveer 2 km afstand van de voorkant in de colonne, maar onze chauffeur die ieder minuut een schietgebedje deed dacht: Ik blijf hier niet achteraan rijden, ik geef gas en haal iedereen in zodat we als eerste over de “finish” waren………. Wij hebben niks van het gevaar gemerkt, maar het busje achter ons is wel beschoten………..
Voor je weet sluiten we Zambia, Malawi, Mozambique en alle mensen in ons hart, al duurde het even voor we ons open konden stellen. Maar na al deze ervaringen hebben we een super toffe en interessante reis mogen beleven.
En voor je het weet, val je flauw in het vliegtuig en stappen er mensen over je heen omdat je in de weg ligt. Voor je het weet mag je na 6 uur eindelijk het Havenziekenhuis verlaten met de diagnose Dengue (knokkelkoorts)…….
En voor je het weet, zijn we al weer thuis en hard aan het werk.
En voor je het weet, is de volgende reis al weer geboekt
Kussies, Michiel & Iris
china het land wat op de grote handen van Michiel valt!
Ik struikel over mijn woorden als ik wil beginnen met schrijven. We hebben namelijk zoveel mee gemaakt!........................................................................................................................ We hebben over een heel oud stukje muur gelopen (lees modder), we hebben het terracotta leger gezien, we hebben panda's gezien en die zijn zooooo leuk, daar wil je gewoon mee knuffelen. We hebben heel veel mooie tempels gezien, met monniken gegeten, pinda thee gedronken bij grot bewoners. Voor de chinese massages moet je zo lenig zijn dat wij daar niet voor bestemd zijn en de volgende dag veel blauwe plekken hadden. Dat we nog niet op slippers hebben kunnen lopen omdat het zooooooo koud is en anders was het wel te vies om op slippers te lopen. Dat de chinezen hun dag beginnen met een dansje in het park, wij hebben dat ook gedaan en geloof me, daar wordt je heel vrolijk van!
Onze eerste kennismaking met China waren de heerlijke eet stalletjes op straat en de wc's....... Ja, onze plas avonturen gaan in China een groot vervolg krijgen. Onze plas stinkt niet meer naar yak, maar naar groene thee en de pepers schieten onze reet uit!
Ik heb veel wc's gezien maar China spant echt wel de kroon:
Ze hebben hier openbare toiletten, wat heel fijn is hoor, maar............het zijn 5 plas gleuven naast elkaar, zonder muurtje of zo. En kijk, dat ik niet altijd in het gaatje kan plassen is omdat ik het niet gewend ben, maar dat de chinezen dat niet kunnen!
Jeeeeee, die poepen gewoon naast de gleuf en laten dit liggen, en weet je wat ze ook laten liggen......maandverband, waar ik dan weer over heen moet plassen.........
Of een wc van 1 lange gleuf die af en toe doorspoelt, en als je dan aan het begin zit zie je alles voorbij komen wat de ander heeft geproduceerd.......
En een plasje naast de bus als iedereen kijkt is ook gelukt, maar wat dacht ik: 'handig hoor een piemel hahahaha'.
Als jullie dachten dat ik leuk zou zijn in dit land met mijn blonde haren en blauwe ogen heb je het goed mis................ Ik doe het niet zo goed in dit land (of komt het door mijn ontzettende uitgroei?).
Maar die Michiel! Michiel is een echte Richard Gere! (hij is tenslotte grijs) iedereen kijkt naar hem, kijken? Zeg maar ongegeneerd staren....... Ze zijn obsest door zijn lengte. Iedereen komt naast hem staan en wijst dat hij zo groot is, ze willen 1 voor 1 met hem op de foto en ze zijn gebiologeerd door zijn grote handen...... je weet wat ze daar over zeggen) Michiels zijn handen zijn in iedere chinese telefoon. Zelfs de nonnen lopen giechelend voorbij!
Ooit heeft iemand gezegd dat ik in het vorig leven een Nomaad ben geweest....... Nou ik weet het heeeeeel zeker van niet. Deze mensen hebben werkelijk niets......een bedje van stro met gelukkig heeeeel veel dekens voor ons, een kacheltje en een kudde yaks. We zaten zelfs op de grond (lees modder).
Nadat we ons zelf hadden belooft om niet meer in de kou te gaan kamperen hebben we een homestay gehad bij een Tibetaanse nomaden familie. Weer in de sneeuw......maar wat was dit een geweldige ervaring!
S'ochtends werd ik wakker gemaakt om de yaks te melken, ik kreeg een Tibetaanse stink jas aan voor de kou en om er voor te zorgen dat de yaks niet van mij zouden schrikken omdat ik volgens de nomaden 'stink' (lees gedoucht).
Ik heb tussen de Yaks door het poep op staan ruimen......wat echt niet makkelijk was hoor. Ik kreeg een mand op mijn rug en een riek om het poep te scheppen en in de mand te gooien. Nou ik was een tikkeltje motorisch gestoord. Ik geef de hoogte en de lariam gewoon de schuld maar ik gooide slechts af en toe de poep IN de mand, ik gooide het er vaker naast of in mijn haar.......
Dus inmiddels stonk ik zo naar boerin dat ik zelfs de Yak mocht melken! En deze boere trien kan helaas niet trots zijn op dat ene straaltje Yakmelk die ik eruit kreeg (sorry Ome Niek).
En denk maar niet dat in het nomaden leven de mannen een belangrijke rol spelen. Nee hoor. Alles wordt gedaan door de vrouwen......en je wilt echt geen ruzie met deze vrouwen hoor, want ze zijn sterk en ze hebben grote handen!
Terwijl we op onze permit voor Tibet aan het wachten waren hebben we het stadje Xiahe bezocht. Een Tibetaans stadje waar je geen permit voor nodig hebt omdat het bij China hoort. Dit stadje is tot 2010 dicht geweest voor toeristen omdat het een hele sterke band heeft met Lhasa. Overal was ook politie te vinden.
Maar wat hebben deze mensen een sterk geloof! Wat een zelfdiscipline......om de tempel heen loopt een bedevaart tocht met allemaal gebed carrousels. Wij hebben deze tocht 1 keer gelopen wat best een lange tocht was. Je loopt deze 'Khora' links om, en iedere tempel die je tegen komt loop je ook nog eens linksom rond.
En 1 rondje is natuurlijk niets. Wij hebben mensen 2 uur lang om dezelfde tempel zien lopen (wij waren druk bezig met zonnen). Hoe meer rondjes je loopt hoe meer geluk je opbouwt voor jezelf en je nabestaanden.
Wij hebben het gelopen, maar dan heb je ook nog mensen die zo hun geloof beleven dat ze het liggend doen, voor iedere gebedscarrousel bidden ze liggend. En toen wij om 5:30 uur de deur uit gingen voor het ochtend gebed liepen de pelgrims al met een zaklamp rondjes om de tempel heen.
Echt waar, dat je zo sterk je geloof kan beleven en dat Michiel niet eens bid voor het eten maakt natuurlijk een groot verschil!!!!!
En dat je zo erg je geloof beleeft dat er in dit zelfde stadje een monnik zich een dag later in de fik heeft gestoken en riep: FREE TIBET!
Dat was de reden dat toch onze permit niet door ging naar Tibet, helaas.......
We hadden al een plan b bedacht, we zouden door reizen door het Tibetaanse gebied, wat wel bij China hoort maar waar je geen permit voor nodig hebt. Maar door het voorgeval merkte wij ook verschil op straat, winkels dicht, veel politie op straat en we mochten zelfs een stadje niet in.
In Macu werden we uit de bus gehaald voor verhoor want het was namelijk ‘special time' (verkiezingen, en het voorgeval van de monnik in Xiahe). We moesten in een leger tent wachten aan het begin van de stad tot we naar binnen mochten. De politie werd gebeld, wij werden dubbel gecheckt met onze paspoorten en visa en toen............vroeg Michiel aan Iris: 'Waar heb je je plastic zak met je schoenen?' Shit, die lagen nog in de bus! En je hoeft als chinees geen Engels te spreken, want de paniek in mijn ogen was genoeg om te beseffen dat de zwaailichten van de auto aan gingen om achter de bus aan te rijden voor mijn schoenen!!!
Michiel werd beduusd achtergelaten met 2 koppen thee, alle bagage en een zwikkie chinezen in uniform. Ik ben in de auto met de legermannen gesprongen op zoek naar mijn schoenen. En dat was een hele klus. Want de bus was al weg, niemand wist waar die nu was in de stad.......... Maar de legermannen bleven aardig en bleven elke bus aanhouden tot de schoenen terecht waren.
Na dit avontuur overleeft te hebben zijn we door de lokale politie naar een hotel gebracht, zelfs de tassen werden naar de kamer gedragen. Er werd wel verzocht om de kamer niet te verlaten omdat het niet veilig is in deze ‘speciale tijd'. Daar zaten we dan opgesloten in een hotel kamer met een massagetafel (??), een bad maar zonder water hahaha.
We hebben toch ff boodschappen gedaan en de sneeuw storm die we toen op ons dak kregen heeft ons laten doen wat de lokale bevolking ook doet; een thee huis in rennen en een kaartje leggen......een kroegen tocht dus!
Lachend hebben we deze dag met een biertje afgesloten, wij hopen jullie ook na het lezen van deze avonturen!
DEMOOCHI,
Iris & Michiel
Mongolie, het land van uitersten!
Nee, het zijn niet onze wintersport foto's, en nee het zijn ook niet de foto's van het matenweekend 2 jaar gelden. Wij zijn echt in Mongolië!
En jeetje wat is het hier gaaf! Wat hebben we veel beleeft, en wat is het land gevarieerd!
We hebben een tour van 12 dagen geboekt, wij samen in een busje, een chauffeur eneen gids die ook heerlijk 3 keer per dag voor ons kookte!
En was deze tour een beetje duur? Ja
Was deze tour de moeite waard? Zeker weten van wel!
Maar Jezus, wat was het afzien! En wat was het koud! Maar wat hebben we genoten, van het landschap, van de mensen, de gastvrijheid............maar zit nu te typen na een douche van een uur, want na 12 dagen stink je toch echt wel een beetje.......
We zitten hier te kijken naar een foto hoe de gers familie hun ger verhuizen: op iedere kameel iets van de ger, de voordeur, de kachel, stoel, bed enz.
Wij zouden de verhuizing ook gaan zien, want het winterseizoen begint te komen dus de gers moeten worden verhuisd. Wow dacht ik, dat zou gaaf zijn om te zien!
Maar echt gek ben ik om te denken dat Mongolië nog niet ontwikkeld is, om te denken dat dat met paard en wagen gebeurd. Gek ben ik om te denken dat ze in de oertijd leven!
Nee joh! Dat gebeurt gewoon met de auto! En ze hebben gewoon stroom, via een accu en zonnepanelen kijken ze gewoon tv! Een flatscreen..........(groter past dan wel niet)
Gek ben ik om te denken dat je links om de ger in moet lopen en als je wat geeft, of aanpakt, je linker hand op je rechter elleboog moet (geleerd met matenweekend 2 jaar geleden).
Nee joh, dit zijn oude gebruiken.......... Iedereen rent die tent in net wat uitkomt en niemand groet elkaar of geeft elkaar de hand.
En gek ben ik dat ik denk dat monniken nog gewoon monnik zijn......
Nee joh! Tijdens het bidden wordt er gewoon een sms verstuurt..........
Mongolië is voor ons het land van:
Wegen: 8 uur rijden per dag op een off road weg (lees: goedkijken waar de voorganger heeft gereden en waar je het beste de rivier over kan steken) zonder een dorp, mens, ger tent of iets tegen te komen.
Plas avonturen: in de gers waar we sliepen was de wc (het welbekende poepgat in de grond)of 100 meter verder, of je deed het gewoon waar je dacht wat een mooie plek was tussen de dode karkassen. Maar als het in de nacht min 5 graden is en je bent een paar keer geweest........dan drink je de volgende dag dus helemaal niks meer vanwat je wordt aangeboden. En dat is thee met Yakmelk, en geloof me onze plas rook er zelfs naar.........naar de yak melk.
En als je dan moet poepen in de nacht en dan toch de wc op wil zoeken en de hond begint te blaffen, ja wat doe je dan...... Juist, ik heb Michiel wakker gemaakt die heel lief mee wilde rennen naar de wc, wij rennen, rennen en rennen, maar de wc was niet te vinden en de hond blafte ook niet meer....... Waren we in de mist veel te ver gerend!
Of je gaat plassen achter een bus waar alle honden dat wel erg gezellig vinden en om je heen kwispelen en vervolgens je af beginnen te likken en dan zelf over mijn stinkende plas heen plassen............
En als er dan wel een wc is, dan is die zo klein dat de deur open moet blijven staan. Of je moet je benen in je nek leggen......
Eten wat de pot schaft is niet gelukt: Als je dacht dat je onze yakmelk op het afscheidsfeestje vies vond dan heb je de paardenmelk nog niet geproefd: deze melk smaakte naar iemand die net over de datum karnemelk heeft staan overgeven.........er schijnt alcohol in te zitten, maar ben er niet dronken van geworden.
De kamelen melk was wel ok....... Alleen niet als iedereen uit het zelfde bakje zit te lurken.......
Wat dacht je van gekookt water met rijst en zout en heeeeeeeeeeeel veel boter! (nee niks geen halfvol, het is gewoon pure vette boter.........) mmmmm, heerlijke rijstebrij, maar bij iedere hap riep mijn maag NEE NIET DOEN! Toen zij even niet keek heb ik het buiten weg gegooid. En die stoere Michiel heeft het helemaal op!!!!
En dan de melk die gedroogd wordt op het dak, ze noemen het kaas........maar volgens Michiel heeft het meer weg van eelt op iemand zijn tenen.........
Of wat dacht je van melkthee met vet schapenvlees erin?
Maar dan is er ook de Yak yoghurt! Daar kregen we niet genoeg van, heerlijk.....en goed voor de stoelgang, want alles is vol vet...
Het land van uitersten: Van bergen, tot platteland, van woestijn tot sneeuw! Van serene tempels tot hippe monniken. Van -5 tot plus 20. Van drukke steden tot hele stille vergezichten.
Daar lagen we dan in een tentje met -5 graden, onder aan een berg en wat was het koud!!!! Zo koud dat we met sneeuw de volgende ochtend wakker werden! Echt waar hoor, wij hebben ons eerste engeltje in de sneeuw al gemaakt!
We hebben een mooie wandeling door het witte bos naar een heel mooi klooster gemaakt, zelfs de gids wilde foto's van zichzelf. Want dit klooster met sneeuw en zonder toeristen had hij nog nooit gezien!
En van de sneeuw zijn we naar de woestijn gereden, de Gobi woestijn. Lekker warm en zo onwerkelijk. Ineens ligt daar uit het niets een strook zandbakzand van 100 km lang en 8 km breed. Net of iemand dat er heeft ingelegd.
Niemand weet precies hoe dat er komt, maar dat was geen probleem hoor. We hebben ons even kind gevoeld en ons heerlijk vermaakt in de duinen door te springen en er af te glijden en gewoon genoten van het uitzicht!
Het land van de homestays: Bij iedere homestay moet je eigenlijk bedenken hoe het andersom zou zijn, hoe het zou zijn als bv chinezen bij jou aankloppen om te komen slapen:
Zou je dan zelf op de grond gaan liggen en de chinezen op het bed laten?
Zou je zelf op de grond in de keuken gaan liggen?
Of dat je kookt voor ze en je ze laat eten in de huiskamer en zelf in de keuken eet.
Zou je het niet een beetje gek vinden als de chinezen aan bellen om te vragen of ze op mogen warmen, je tent in de achtertuin zetten, koken in je keuken zonder dat je mee mag eten?
En dat je zegt: pas je even op het kind? En dan het kind in hun handen duwt, de tv aan zet op een Ned programma en weg gaat?
De Mongolenaren niet hoor, geen probleem zelfs.........dus hebben we van de gastvrijheid genoten, bijzonder toch?
Het land van de verschillende mensen: Van spugende en slurpende mensen, van donker tot de rode appelwangen. Van kleine mensen tot hele lange mensen.
Van mensen die Michiel uit lachen omdat hij haar op zijn armen heeft en hem na roepen als Yak! Van mensen die hout verbranden inde kachel en van mensen die yakpoep in de kachel doen om warm te worden.
Maar zeker het land van de vriendelijke mensen!
Het land van de drukke stad: Waar niemand zich aan trekt van de klaar overs en er dus de hele dag file staat, van gaten in de weg, en als je een bekeuring krijgt wordt je nummerplaat er met een inbuus sleutel af geschroefd.
De stad van oud en nieuw tegelijk: nieuwe hoge gebouwen met oude tempels er voor.
Het land van de dieren: Van paard tot kameel, van yak tot koe.
Als de mongolenaren hun paard een naam zouden geven zou die van Michiel 'Efficiency' heten ( de kortste weg) en die van mij 'Flatulentia' heten (omdat hij zoveel ruften laat).
Waarom heeft niemand mij vertelt dat je van paardrijden zo veel spierpijn krijgt? Ik kon gewoon niet meer lopen! En toen ik dacht dat het bijna over was blijk je van een kameel nog meer spierpijn te krijgen!!!!! (die we in de avond ook hebben gegeten, als vlees bij de bamislierten)
Het land van de relaxedheid: Vroeg weg gaan is niet voor 10en. En omdat het vroeg donker wordt dus ook om 10 uur in bed liggen. Slaap hebben we genoeg gehad.
Tijdens deze tocht hebben we over al onze zondes wel 10 keer nagedacht, plannen voor 10 jaar al af, geen telefoon en internet en dan sta je bij een prachtig meer, 8 lakes, (maar er zijn maar 6 meren) en dan denk je.........helemaal niets, en dan zeg je.........helemaal niets, dan doet de stilte pijn aan je oren en hoe voel je je dan.........juist gelukkig!
Maar als je dan na 12 dagen terug komt is het erg leuk om mailtjes en de reacties op de site te lezen! Want dat is stiekem wel het eerste wat we na de douche hebben gedaan!
Zoals jullie lezen hebben we veel van Mongolië mogen zien en proeven, en het is een geweldig land, we zijn op en top relaxed. Nu even kijken of onze huidige relaxedheid bestand is tegen het drukke China.........
Dikke knuf
Iris & Michiel
oogjes toe pyamaatjes aan.........
Zooooo, wat een toffe reacties allemaal!!!!! Wij hopen dat dat zo blijft, het is namelijk erg leuk om te lezen! Vooral als je leest dat voorbijgangers het ook lezen, misschien word ik ook wel eens ontdekt als wereldschrijfster en Michiel als wereldredacteur hahahaha.
Inmiddels zijn we al in Mongolië aangekomen en kunnen terug kijken op een supertijd in Rusland. Wat een indrukken heeft het bij ons achter gelaten.
Na 3 dagen in Moskou te hebben rondgelopen waren mijn voeten er wel aan toe om een dagje in de trein van Moskou naar Perm te rijden, lekker met mijn voetjes de lucht in! Wat Perm zo interessant maakt is dat er in dit stadje wapens werden geproduceerd en pas sinds een aantal jaar open is voor toeristen. Voorheen werden de ramen dichtgeplakt als de trein voorbij reed. Wat Perm nog interessanter maakte was het Gulah kamp. Een kamp voor politiek gevangenen die pas 30 jaar dicht is. Een van de weinig overgebleven kampen aangezien Rusland ze heeft vernietigd.
Hier stonden we dus, in de middle of nowhere.........met zijn 2en bij een museum waar 5 mensen kaartjes stonden te verkopen. Met een Russische uitleg....... We hebben onze eigen fantasie er maar op los gelaten maar weten zeker dat het geen pretje was in dit kamp.
Nu dan oogjes dicht pyaamtjes aan......verder met de treinreis.
Je moet je voorstellen dat hier een normale trein reis toch wel een paar dagen kan duren. Onze voetjes zouden 3 dagen in de trein wel zien zitten. Iedereen vind zijn plekje in de trein met zijn nette kleren. Pakken, hakjes en rokjes. Totdat de trein begint te rijden....... Iedereen meteen pyama broeken aan, bedje opmaken, tafel dekken, bier , wodka, chips en heerlijke hapjes op tafel, er was nog net geen kaarslicht! En na een paar slokjes spreken de Russen wel ineens een paar woorden Engels, waarmee samen met het ‘point it' boekje wat lachwekkende gesprekken naar voren zijn gekomen! (red: boekje met bijvoorbeeld allerlei plaatjes van dieren en huishoudelijke producten zodat je handen en voeten taal kunt gebruiken, thanks Chris en Martine).
In de trein staat de hele dag gekookt water klaar voor thee en noedel soep. Echt wat voor ons als Nederlander dus, eigen eten en drinken mee. En door de pyjama's geen schaamte meer toch?
Deze 3 dagen hebben we afgewisseld met naar buiten kijken, filmpjes kijken en kaarten en hebben we de eerste heimwee post open gemaakt! En J&B wat waren we blij met de pindakaas! Was heerlijk op ons brood! En van wie waren de zwembandjes? En onze eerste kerstkaart is binnen! Thanks J&J!
Deze trein rit is een geweldige cultuur apart. Het leven is in de trein, wij hebben veel Russen zien komen en gaan in 'ons huisje' want wij zouden er 3 dagen in zitten.
De trein stopt ook een aantal keer per dag. Er staat precies bij hoeveel tijd je hebt om even een luchtje te scheppen, maar schijterds dat wij zijn bleven we mooi bij de trein staan. De stewards stofzuigen om je heen als je nog ligt te pitten en blijven maar in het Russisch tegen je babbelen......
Na 3 dagen treinen zijn we in Irkutsk uitgestapt om naar het Lake Baikal te gaan. Wij hadden wel zin in iets actiefs natuurlijk na 3 dagen in de trein te hebben gerelaxt. Dus fietsen gehuurd om lekker een stuk te fietsen, niet wetende dat het dorpje Listvyanka na 1 km dood loopt................ Ik vond die man al raar kijken toen we zeiden dat we de hele dag de fietsen wilde hebben. Maar goed we hebben deze weg natuurlijk een paar keer heen en weer gefietst, en die man maar lachen..........
Na een mooie wandeling langs het Baikal Lake gingen we op zoek naar een treinkaartje voor Mongolië. Het hele treinstation hebben we van top tot teen gezien, omdat loket a ons naar loket b stuurde, loket b ons naar loket c stuurde en c, ja hoor je raad het al, ons weer terug naar a stuurde. Weet wel dat we nog steeds heeeeeeel zwaar beladen zijn met die tassen..........
Uiteindelijk werd er bij loket y vertelt dat er geen trein kaartjes waren voor de komende 2 dagen. Maar we konden wel met de 3de klas naar Ulan Ude. Aangezien Ulan Ude eigenlijk op de vragentekenlijst stond vonden we dit prima en 3de klas moet je toch ook meemaken toch?
Ook hier gingen de pyamaatjes aan, de tafel werd gedekt, wodka op tafel. De 3de klas is 1 grote coupe met alleen maar bedden, een rijdende caravan zo moet je het zien. Alleen om op het bovenste bed te komen was er wat lenigheid nodig! Dit ter vermaak van de locals, maar Michiel heeft voor zijn afwerking duidelijk de wedstrijd gewonnen...........
Het enige verschil was de wake up call.........om 4 uur in de ochtend ging het grote licht aan, geen dim lichten, nee tl balk groot licht! Ook goedemorgen dus. Nu begrijp ik waarom de Russen zo chagrijnig zijn hahaha
In Ulan Ude dachten we naar een mooi rustig afgelegen, sereen klooster te gaan. Dus niet........... Eenmaal bij het klooster stond een stadion, rijen dik met mensen om een tempel binnen te gaan....... Het leek de Efteling wel! We waren er toch, dus ja ff om het hoekje kijken dan maar. In de tempels moet je links om, en je mag je rug niet keren tegen Boedha, dus achteruit de tempel uit. Wij naar binnen.........en daar stonden veel mensen te dringen! Maar we mochten niet terug....... We moesten ook mee de drukte in en hebben de zegen van de Dali lama gekregen, hoe bijzonder is dat!
Deze Dali Lama is 10 jaar geleden gebalsemd teruggekeerd naar dit klooster en dat werd gevierd met offers, Mongools worstelen en boogschieten in kledij. Een soort van 1 april dus hahaha.
Ulan Ude was voor ons een geweldige afsluiter van Rusland. Een land dat heel bijzonder is, dit land heeft zijn charmes door het niet Engels gericht te zijn, de behulpzame mensen op straat,Van het kopen van 'moo moo' of 'tok tok' en het mooie landschap.
In de trein zijn we namelijk zo de herfst ingegaan, van groen naar rood en bruin, van bomen tot laagland en bergen.........tot we uiteindelijk weer in korte broek in de zon liepen.
Rusland was geweldig, zeker een bezoek meer dan waard, nu tijd voor Mongolie!
Groetjes Michiel en Iris
wereldjuf wordt wereldreiziger
Wereld juf wordt wereldreiziger !!!!!!!! Een mooier compliment kan je je als juffie niet krijgen!
Michiel: 'iris wil je met me trouwen?' Iris: 'nou, ja, alleen als we op wereldreis gaan!'
Wat als grapje is begonnen is werkelijkheid geworden. en ik was natuurlijk nooit getrouwd als ik dat niet leuk had gevonden, en Michiel zou nooit op wereldreis gaan als hij het ook niet had gewild!
Maar goed, we zijn inmiddels begonnen aan ons avontuur. hier zijn we al een aantal jaar mee bezig en leven we naar toe. Maar nuhet ook zo ver is....
Voordat we weg gingen moesten we natuurllijk een aantal dingen regelen: oppas voor het huis, de kat, auto en zorgen dat er niet teveel kilo mee ging in de tas. Alles gelukt, behalve dat laatste! zelfs na zoveel jaar reizen, wetende wat ik aan trek, en vooral niet aan trek..........durf ik het aantal kilo'sniet hardop te zeggen, zoveel is het! (waaronder heimwee post, plasbuisvisjes pakket en 5 kilo drop!) (en echt, er ligt al heel veel kleding bij Michiels ouders!) dit hebben we gemerkt toen we in de spits in Moskou met deze backpacks op ons rug de metro in gingen! 1 voordeel, 1 keer draaien en er waren wat Russen gevloerd hahaha, deze gooide we gewoon om met onze tassen. En dat terwijl de Russen zooooo vriendelijk waren, iedereen heeft ons met handen en voeten de weg gewezen!
Doordat de oppas van ons huis al iets eerder kwam, mochten wij heel lief bij Michiels ouders slapen. Het nadeel hiervan was, dat ik door eenbepaalde gene heen moest: Ik die al op mezelf woon vanaf mijn 18de heeft de onderbroeken door haar schoonmoeder laten wassen!!!! Maar het voordeeel was dat er heerlijke zuurkool met worst klaar stond, de wasgestreken werd en er een lunch pakketje klaarstond! geweldig toch?
Hoe lang ik hier ook naar toe heb geleeft,zo zwaar mij het afscheid viel. Zeker van mijn werk. Na 7 jaar sluit ik een periode af, een periode waar ik met heel mijn hart en ziel heb gewerkt. Het afscheid van de collega'sis een super leuk aandenken, waar veel tranen gevloeid zijn, en niet alleen door mij! Maar het afscheid van de kids viel mijnog zwaarder, het liefste wilde ik verdwijnen deze laatste dag en niemand onder ogen komen. de laatste weken heb ik dan ook extra gekroeld. Dit shirt heb ik ook van eenB gekregen, een mooier compliment kan je niet krijgen toch? en als T dan zegt: Juf Ilis is op vakantie met heeeeel de wereld! ja dan breekt je hart ook hoor!
En dan ook nog een heeeeeel lief afscheid van mijn vriendinnen! Super leuk, en zo emotioneel voor mij was die dag!
En dan ook nog eens ons eigen afscheidsfeestje, meer afscheid nemen kan je niet toch? Totdat Olav, de vlaggen man, met zijn assistentes Karin en Sonja om 6 uur in de ochtend bij de auto stonden om ons uit te zwaaien. En ja, dit afscheid heeft de laatste tranen heel hard laten stromen (dat ik die nog had!!!!!).
Lieve vriendjes, vriendinnetjes, familie, collega'sen alle anderen! bedankt voor jullie steun, energie ook wij gaan jullie missen, maar met alle post, chris toffels, geluks poppetjes, vriendschapsbandjes kunnen we genoeg aan jullie denken. En we hopen een leuke tijd te beleven, te leren en veel teontdekken!
Ik zit hier met emotionele gevoelens (arme Michiel). Eindelijk zijn we in Moskou, waar ons avontuur begint, dit maakt mij blij heel erg blij........(of heb ik gewoon te weinig geslapen na het super concert van Coldplay waar we samen met Martine en Chris vooraan stonden?)
Proost! op ons avontuur!
groetjes iris & Michiel!
Ps: Wisten jullie eigenlijk dat Michiel Russisch kan lezen? Zonder probleem heeft hij de weg door de metro gevonden........
lekker hapje
Noooit verwacht dat we in 2 dagen nog zoveel mee konden maken, aangezien we alleen voor het bruinen gingen:)
Dit kopje verwacht natuurlijk een verhaal dat we rare, enge dingen hebben gegeten, spin of hersenen of zo. Nee, helaas, ook geen leuke jongens of meiden gezien:) Nee, Ik was het lekkere hapje!!! Niet voor een groep jongens of meisjes, zelfs niet voor de haaien!
Ja, echt we hebben met haaien gesnorkeld. De toer gids zei dat het kleintjes waren. Maar eenmaal daar aangekomen...................Echte zuster haaien, net zo groot als in blijdorp! Pijlstaart roggen, in blijdorp zijn ze gewoon kleiner! Daar zwommen we gewoon tussen......Best een beetje eng, maar zo leuk en gaaf. Ze zwommen om je heen, onder je door, tegen je aan! maar gelukkig net niet lekker genoeg om vissen voer te worden :) Ze voelde erg zacht aan, en de pijlstaartroggen bleven lachen, nou daar wordt je zelf ook weer vrolijk van.
Maar goed, dat lekkere hapje was ik voor de muggen vannacht, niet 1 keer, 2 keer of 3 keer maar wel zoveel keer dat mijn armen onder de rode bulten zitten, en ze hebben mij op mijn oog geprikt. Geloof me, ik lijk wel een monster. het voelt als een blauw oog, ik zie maar de helft. Ik zie er uit of ik een facelift heb gehad die is mislukt en uitgezakt.......Is er eindelijk zon moet ik een zonnenbril op!
Hier op Caye Caulker hebben we eindelijk de zon gevonden, dit duurde even. De reis van tikal naar belize toe was een hele transformatie, eenmaal de grens over was er gelijk verschil met de huizen (op palen) De mensen en de kleur.Van de kleine Guatemalanaan naar hele grote negers! En dat terwijl het land zo naast elkaat ligt!En daar lagen we in bikini, klaar om bruin te worden en wat gebeurde er? je raad het al er kwam een bui, zucht.
Op Caye Caulker loopt er van alles, japans, chinees, mexicaans, en een monster:) maar inderaad martine ze lopen erg lanzaam en ze kunnen mij niet bij houden hahaha. En de amerikanen! verschrikkelijk. Zij lopen, o, nee zij zijn te lui om 10 minuten te lopen naar de andere kant van het eiland. Inderdaad, groter is het eiland niet. Die amerikanen rijden dus in de golfkarretjes en scheuren in hun foute MAGNUM shirt het eilandje over.
iedereen zegt: caye Caulker is het paradijs! helaas zijn wij het daar niet mee eens. helder water, groene zee en palmbomen zijn aanwezig. Maar het strand?????? die zijn ze vergeten. Er zijn zoveel hotels, bars en restaurants dat er geen plek meer is voor het strand en bruin worden doe je op de steiger.
Als ik in mijn boekje blader waar alle verhalen in staan wil ik nog zoveel meer vertellen, maar dat komen jullie maar live luisteren.
Morgen nog 1 dag en dan kunnen we helaas terug naar huis, maar wel wat bruiner....
Adios, iris en michiel